เพราะแบ่งแยก จึงแตกต่าง

เคยฟังเพลง "นกเขาไฟ" ของน้าหมู-พงษ์เทพ ไหม


ภูบ่สูง แต่ว่าห้วยมันลึก

ภูบ่ลึก แต่ว่าเมืองมันไกล

ภูบ่เล็ก แต่ว่าฟ้ามันใหญ่ . . . . .



ใช่หรือไม่ว่า
คนเรามักแบ่งแยกสิ่งที่เราเห็น เพื่อเปรียบเทียบกับสิ่งอื่น
ทั้งๆ ที่สองสิ่งอาจไม่เกี่ยวข้องกัน แต่การนำมาเปรียบเทียบกันด้วยมาตรวัดบางอย่าง

ทำให้ สิ่งหนึ่งดี สิ่งหนึ่งเลว

ทำให้ สิ่งหนึ่งถูก สิ่งหนึ่งผิด


ทั้งๆ ที่สองสิ่งอาจไม่แตกต่าง หากเปรียบเทียบด้วยมาตรวัดอีกอย่าง

หากเราเห็นเพียงภาพวาดสีน้ำมันบนผืนผ้าใบ สองภาพ เราก็คงคิดเพียงแค่ว่า

มันก็มีความสวยงามเหมือนๆ กัน

แต่ถ้าเรารู้ว่า ภาพหนึ่ง เกิดจากการวาดที่ไม่ได้ใช้มือล่ะ

เช่นกัน
หากคุณได้ยินเสียงใครคนหนึ่งกำลังอ่านหนังสือ โดยที่ไม่รู้ว่าเขาอ่านอย่างไร ก็คงไม่แตกต่าง

แต่ความรู้สึกจะเปลี่ยนไปไหม ถ้าเห็นเขาอ่านด้วยอักษรเบรลล์













และ

การประลองความเร็วโดยใช้ยานพาหนะ วัดกันที่เวลาจากจุดเริ่มต้นจนกระทั่งเข้าเส้นชัย

จะแตกต่างไหมถ้ารู้ว่า เขาใช้มือในการหมุนวงล้อแทนการปั่นด้วยเท้า














คุณยังคิดว่า

คุณคือคนปกติ เพียงเพราะว่าเขามีไม่ครบสามสิบสอง อยู่หรือเปล่า


ลองเปลี่ยนมาตรวัดจาก "อาการครบสามสิบสอง" มาเป็น "คุณค่าแห่งความเป็นคน"

นิยามของคำว่า "คน" อาจเปลี่ยนไป




วัชระ คุณานุพงศ์

๑๗ สิงหาคม ๒๕๕๒